Η Νάμι, η πλοηγός, έδινε τη μία οδηγία μετά την άλλη. Ο Σάντζι έτρχε πάνω-κάτω για να κατεβάσει τα πανιά, ενώ ο Φράνκυ προσπαθούσε με μανία να στρίψει το τιμόνι.

Ξαφνικά, η θάλασσα ηρέμησε. Όλοι νόμιζαν πως είχαν γλιτώσει. Ο Ντρέηκ ανέβηκε με θάρρος στην συνηθισμένη του θέση, στην πλώρη του καραβιού. Με το που πάτησε, όμως, το πόδι του πάνω, μια τεράστια τρύπα δημιουργήθηκε στη μέση της θάλασσας.

Όλοι κοιτούσαν με δέος το θέαμα. Βρισκόντουσαν σε μια τρύπα περιτρυγιρισμένοι με νερό. Συνηθισμένοι στις περιπέτειες, αλλά όχι κι έτσι. Ενώ είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό, το νερό βγήκε ξανά με δύναμη στην επιφάνεια και τους εκτόπισε στα σύννεφα.

Από μια ήρεμη και γαλήνια θάλασσα, βρέθηκαν να πετούν με το πλοίο τους προς ένα νησί στον ουρανό.

~